zaginiona

wyszłam z domu i do tej pory nie wróciłam
chyba stało się coś złego
bo od pewnego czasu noszę nóż pod sercem
i nie mam nawet odbicia w lustrze

płoną znicze w samotnym domu
gdzie ostatni raz otworzyłam okno
na świat
na najwyższym piętrze
samobójcy mają lęk wysokości

przepraszam że (nie) jestem normalna

i choć kreślę nadzieje na kartkach papieru
nie rozmawiam już z Bogiem o cudach

ktokolwiek widział ktokolwiek wie
nie zdradzi tajemnicy
błądzę tuż obok za ścianą śmierci
proszę
nie zapomnij mnie

"nie boję się umrzeć - boję się nie żyć"

autor

jane doe

Dodano: 2008-03-03 13:26:05

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie