Zagubiona

Zagubiona
pomiędzy oddechem nocy
kojącym
a krzykiem poranka
przerażającym

błądzę...

chwilami
pragnienie jedyne
by zapomnieć
by odejść
by już nie wracać
chwilami brutalnie
przemocą
siebie
z objęć wspomnień
wyszarpnąć

błądzę...

chwilami
pragnienie jedyne
by biec do Ciebie
by nie uciekać
by już zostać
chwilami rozkoszą
największą
w Twoim szepcie
zanurzyć się i
w najczulszym
przytuleniu zasnąć

błądzę...

chwilami
nigdzie
siebie
nie odnajdując

i tylko serce
wciąż niezmienne
wciąż rozkochane
w drżeniu tęsknoty
czeka wytrwale

...jakże naiwne...

Często wydaje nam się, że ktoś nas zranił. Ale to my sami siebie ranimy. Wystarczy ochłonąć i pomyśleć. Zranić to wiele. Zranić nas naprawdę może tylko ten, kogo kochamy. Zranić nas może obojętnością, zapomnieniem, nieobecnością, nieistnieniem. Ale i wtedy nie jest to jego wina.

autor

perelkamalenka

Napisany: 2006-06-13 Dodano: 2007-04-12 10:28:45

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie