Zagubiona
Plątam się po dziwnych drogach
Poznaję ścieżki nieznane
Wędruję po pustych progach
Zostawiam ślady wydeptane
Platam się i w samotność wpadam
Poznaję rzeczywistość świata
Wędruję po krawędzi i spadam
Zostawiam w otchłani kata
Plątam się wypatrując pięknego życia
Poznaję siłę niemocy
Wędruję do swego skrycia
Zostawiam łzę, tej czarnej nocy
autor
Adulka1988
Dodano: 2008-12-04 22:41:37
Ten wiersz przeczytano 475 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Podoba mi się. Nieprzyjemne uczucie, w przyjemnej
formie (:
jejku! czytam po kolei chyba już 4 wiersz o podobnej
smutnej wymowie zagubieniu zaplątaniu w ściezkach
życia, rodzi się pytanie dlaczego?, czy naprawde tak
ono przytłacza. ale trzeba przyznać jedno tak jak i
poprzednie tak i twój wyrażaja to zagubienie w sposób
bardzo mocny i bardzo sugestywny. Krótko mówiąc
przemawia do mnie, brawo :)
Pięknie ujęte uczucie zagubienia bliskie mojemu
sercu:), +