Zamach na Świętego

Kochanemu Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II...

Biała szata krwią zalana...
Łez ulewy słychać wciąż...
Różdżka Szczęścia już złamana.
W serce pchnie się Czarny Wąż.
To nienawiść tak podpełza!
Skrada się i ból roznosi!
I rozpiera bólem męża,
Który prawdę w sercu nosi.

Człowiek czysty i wytrwały
-Już wybaczył ów Gadowi.
Człowiek zawsze ciepły, śmiały
-Teraz daje się Jadowi.
Lecz z pomocą naszej Matki
Jeszcze długo z nami będzie.
Matka słyszy swoje dziatki
I dla Niego z Nieba zejdzie!

Jednak cierpieć nie przestanie,
Póki rytm Mu w piersi gra.
Ból do śmierci nie ustanie,
Który lud Mu w duszę wlał.
I choć szata już wyprana
I już grzech jest wybaczony,
To wciąż dusza krwią zalana...
Wciąż jest grzechem otoczony...

...wspominając zamach z dnia 13 maja 1981r.

autor

Gusia9415e

Napisany: 2008-01-08 Dodano: 2008-01-08 15:46:00

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie