W zapomnieniu…

W swej bezwzględności i nawale pracy zabijasz moje imię,
które w sercu nosisz.

Zapominasz o kolacji, o kinie, do którego uwielbialiśmy razem chodzić,
A ja zapominam o zapachu moich ulubionych kwiatów,
których od tak dawna nie dostaję.

I jakoś przyzwyczaić się nie mogę mimo,
że to trwa od tak dawna.

Tęsknię za tamtym tobą,

Za tymi jesiennymi spacerami,
Za skrzypiącym śniegiem pod butami, za śnieżkami,
którymi obrzucaliśmy się jak zakochani licealiści.
I za tą zimą za oknem, za zziębniętym drzewem
i kluczem wron.
Koc od ciebie już tak nie grzeje jak kiedyś,
kieliszki do wina nie potrafią udźwignąć kurzu.

W kominku tylko popiół i ostatnia iskra wspomnienia, tego co kiedyś…

autor

GiNna

Dodano: 2006-11-08 17:48:28

Ten wiersz przeczytano 328 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie