Zdradliwy chrzęst w mrokach...

W borach w kniei jak co wieczór ?
ciemnej, ciemnej
wołanie nadaremne ,wołanie
daremny trud
głosów pomiędzy drzewami przenikanie

Jeszcze w mroku owinę, różą nocy
świat gałązką dotknie strzępem albo gestem
potem niemoc się stoczy
smugą przejdzie przez oczy
prawo ciemności,
prawo bezksiężycowej nocy

Ja powiem: nie będąc jestem
Jeszcze tak w ciebie płynąc,
niosę cię tak odbitą
w źrenicach zawisłą jak łże
usłyszę w tobie ciszę samotności
sen, błogi sen

W borach, w kniej w jej odstępach
odgłosy natury
ty w śnie szeptem ? luby, luby

Autor:slonzok-knipser

autor

slonzok

Napisany: 2018-02-27 Dodano: 2018-02-27 07:03:29

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie