Zimno
Postaraj się wrócić. Marznie nasza
wiosna.
Dałam jej jesionkę, butów nie chce. Bosa
przychodzi na kawę, ledwie ze snu
wstanę,
by dręczyć od świtu tym samym pytaniem:
dlaczego cię nie ma? Ja nie umiem
kłamać!
Co mam jej powiedzieć? Że zima (jak
Kaja)
wzięła cię, wbrew woli, do śnieżnego zamku?
Prawdy jej nie powiem. Zabiję ją prawdą.
Pochowam, nim jesień liście wdepcze w
ziemię.
Postaraj się wrócić, nie pozwól nam
tęsknić.
Ona brzydnie w oczach, przekwita mi w
rękach;
ja zaczynam drewnieć, rozsycham się.
Pękam.
(K.B) Wiartel 09 – 15.12.2013
autor
Zora2
Dodano: 2013-12-15 16:28:49
Ten wiersz przeczytano 2614 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (67)
Pięknie, choć tak smutno. Nadejdą jeszcze piękne
dni.Pozdrawiam ciepło.
karmag, beorn, grusz-ela, Grazyna Sieklucka
Witajcie, dziękuję za dobre słowa.
beorn - dziękuję za analizę tekstu i pozdrowienia.
Kurczę, końcówkę komentarza chyba sobie skopuję :)
Pozdrawiam cała w rumieńcach :)
Spokojnego :)
Wiersz typowo liryczny, piękny, ciekawe przenośnie
poetyckie. Cieplutko pozdrawiam.
Uwielbiam Twoja lirykę. Chylę czoła przed warsztatem i
wrażliwością.
Przejmujący i piękny wiersz.
Bo jak tu wytłumaczyć sobie, że uczucie kiedyś gorące
nagle w sopel lodu się zmienia. Czy to królowej śniegu
sprawka?
Wiersz ubrany w piękne metafory.
Bosa wiosna w podarowanej jesionce, która mi się z
jesienią kojarzy. A wiosna to przecież metafora
miłości, którą tak źle potraktowano.
Naprawdę z przyjemnością przeczytałem ten wiersz.
Peelkę trzeba podlewać codziennie nadzieją, a wiosna
wróci, może nie taka sama, inna ale piękna.
Pozdrawiam serdecznie poetkę z Wiartla.
wzruszające z nutka melancholii...przemijanie coraz
częściej o nim zbiegiem lat ...
pozdrawiam ;-)))
perseusz, graynano, Ola, nowicjuszka, rhea
witam w imieniu drewniejącej, stęsknionej peelki :)
Ona czeka na innego gościa, ale ja rada jestem, że
zapukaliście właśnie do nas :)
Ogrzejcie się, popłaczcie z nami. Zostańcie na dłużej
:)
Spokojnego :)
Pięknie o przemijaniu. Pozdrawiam serdecznie:-)
Przepiękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Zabijemy ją obie, dołączę do Ciebie. Nic jej nie
powiemy, pochowamy w niebie. Pozdrawiam serdecznie
piękny wiersz, najbardziej podoba mi się ostatnia
zwrotka, pozdrawiam cieplutko
Bardzo oryginalny wiersz, bogaty w środki wyrazu i
wysmakowany w formie. zrobił na mnie
wrażenie...Pozdrawiam
krzemanka, piwonie@właścicielka ogrodu,Agnieszka
Zegadlo, Zosiak, Ewa Złocień, Nelka
dziękuję, że towarzyszycie peelce
w jej smutkach :)
AnnWiecznaTęsknota
zanim powtórzyłam "prawdę" biłam się długo z myślami.
Do tej pory mam siniaki :), prawda, prawda - została
:)
Pozdrawiam cieplutko wszystkich czytelników.
Spokojnego :)
Super, zwłaszcza ostatnia zwrotka:)
Jak pięknie oddany proces przemijania wetkany w temat
miłości, rozstania, tęsknoty... Wzruszający obraz.
Pozdrawiam :)