Żmija

Nadeszła już zima, pogoda nie sprzyja,
U zwierząt na futra nastała więc moda,
A Żmija narzeka, że zimno jej w szyję,
I że szal by chciała, bo nie jest już młoda.

Więc poszła do Jeża, to spec jest od igieł,
I krew w nim krawiecka od dziada pradziada,
By szal dla niej uszył i najlepiej migiem,
Bo zmarzła okropnie, lecz Jeż jej powiada.

Nikt nigdy nie słyszał i ja, tak jak żyję,
O szyi u żmii. Lecz w moim zakładzie,
To klient jest panem, więc chętnie uszyję,
Choć może wydziergać bym bardziej poradził.

Znam tutaj jednego takiego Koguta,
Ze wszystkim co robi się szybko uwija,
Jest bardzo pomocny i robi na drutach,
I na taki pomysł, skusiła się Żmija.

Ja mogę się podjąć, rzekł Kogut, niech stracę,
Lecz pani to szyje ma, aż do ogona,
Więc nawet gdy już bym się wziął za tą pracę,
To chyba do wiosny nie będzie skończona.

Zmartwiła się Żmija, bo dzień za dniem mija,
Już śnieg się rozgościł i lód wodę spija,
I choć się pociesza, że wina niczyja,
To zaczęła kaszleć, bo odkryta szyja.

Więc szybko do Sowy, to lekarz domowy,
By rady zasięgnąć. On sąd dał surowy,
Tu o żadnej szyi nie może być mowy,
U pani się ciało zaczyna od głowy.

Więc, nie mogę pani też nic dać na gardło,
Jedyne co mogę, to pożyczyć zdrówka,
I proszę pamiętać, by w płucach nie siadło,
Ubierać się cieplej. Należy się stówka.

I gdy wyszła stamtąd w niemałym już trudzie,
Przypadkiem natchnęla się na Szopa-Pracza,
Kolegę ze szkoły, co znał się na ludziach,
Bo latem im w rzece ubrania namaczał.

To on jej polecił, od ludzi poznane,
Coś długie i ciepłe, na zimne wędrówki,
I odtąd nie ujrzysz już Żmii ubranej,
W nic zimą innego, niż podkolanówki.

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2022-08-16 Dodano: 2022-08-16 05:29:16

Ten wiersz przeczytano 1556 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie