ZNAJOMA

Trafiłam na wiersz perełkę:))))
Pozdrawiam:)

W lustrze zawsze siebie tylko ujrzeć można
nikt inny się tam nie pojawi...
dobrze gdy potrafimy zaakceptować własne odbicie
i jest z nim nam po drodze

Pisz dalej tak ciepluto, dziekuję

..... + ..... :-) Piękny...

Naprawdę pięknie..

Rozmarzyłem się cudny wierszyk :)
Dziękuje za odwiedziny :)

Dobrze piszesz o przemijaniu. W pospiechu nie
zauważamy, że zmarczki robią się coraz dłuższe i
głębsze aż nagle przystajemy przed lustrem i ledwo
możemy siebie poznać. Pozdrawiam ciepło:

No tak, przemijanie, zmiany i etc...:):):)

Czasami przyjemnie jest zobaczyć swoje odbicie z
uśmiechem na twarzy. To poprawia nastrój. Pozdrawiam:)

Witaj ...miło mieć taką sąsiadkę i ja mam..pozdrawiam
miło

Jeśli buzia w lustrze jest usmiechnięta,dlaczego jej
nie polubić?:)Serdecznie pozdrawiam+++

..... + ..... :-) Piękny wiersz..

"ten sam uśmiech
trochę smutny lecz szczery" Ladny wiersz :)

Piękna melancholia o przemijaniu...Pozdrawiam
serdecznie...

Grażynko, fantastycznie :-) bardzo dobry wiersz, i ja
się uśmiecham :-)

najwazniejsze, że owa twarz została rozpoznana :) i że
sie uśmiecha :) pozdrawiam