ZNAK OD BOGA

W górach i nad morzem, szukałam znaku Panie od Ciebie
i jak się okazało wystarczyło posłuchać jedynie samej siebie.
Szukałam go w lesie i na wysokim niebie, kalecząc swój wszystek,
a dostrzegłam, że ten znak, to choćby spadający listek.
Już wiem, że długie poszukiwania na niewiele się zdały;
gdyż dni takie same, bardziej i mocniej coraz to bolały.
Ani góry, czy morza, nie pokazały znaku do szczęścia wiodącego
i nie widziały we mnie człowieka, jak dawniej się śmiejącego.
A to wszystko, co dziać się musi bez człowieka udziału -
kiedy ja wówczas ślepą byłam i nie znałam umiaru -
To znaki od Ciebie Panie, których zobaczyć nie umiałam;
bo kazdy swój statek, przy jednym pomoście tylko cumowałam.
Szukając na niebie, w gwiazdach i w słońcu, które oślepiało,
szukałabym dalej, choćby i 100 lat trwać to miało.
Nie zauważając siebie, nie spoglądając w duszę swoją,
bo się uparłam, iż muszę znaleźć drogę twoją.
Spadło coś takiego na mnie, że nawet wiara w Ciebie -
gdzie wówczas czułam nienawiść do siebie -
Nie wystarczała i potrafiłam w nią wątpić;
przestałam wierzyć w Stwórcę; zaczęłam Miłości skąpić.
W tym jednak czasie cos mnie tak natchnęło
i coś moją duszę tak szybko zawładnęło.
I wyrzuciłam z siebie całą tą złość,
by znów zobaczyć koło siebie radość.

DZIĘKUJĘ CI PANIE!!!!!!

autor

Łasiczka

Dodano: 2004-12-27 05:54:57

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie