Zwyczajne Krętactwo

Chciałam byś dał mi zrozumienie;
co było powodem: Miłość, czy Natchnienie?
Wiem jednako, że nie było Ci łatwo,
lecz nie zabrałeś nadziei; nie tonęłam tratwą.
By kupić bilet w kolejce długo stałam;
już ogłoszono odjazd, ja wciąż rozmyślałam.
Nawet ta Miłość dawała poczucie fatalne,
bo przeze mnie cierpiałeś tak nieustannie.
Często zadawałam to pytanie sobie:
"Dlaczego tyle uczucia posiadasz jeszcze w sobie?".
Odpowiedź była zagadką i rozwiązania nie znałam,
i chociaż próbowałam, ja nie umiałam.
Przyznaję, że nie czułam tego, co czuć chciałam;
i bardzo długi czas jedynie winę w sobie miałam.
Chciałam spełnić jedynie swe marzenie
i oddać ten "raj uroczy" w niezapomnienie.
Jednak spasowałeś nad wszystkim; zostawiłeś za płotem,
a ja zaczęłam z ulgą przez życie iść łatwym krokiem.
I poznałam odpowiedź na gnębiące pytania;
przez które - powiedzmy - tkwiła w tobie rana.
Dziękuję za osąd i wszelkie przygany;
lecz nigdy nie będziesz przeze mnie kochany.
Ta zazdrość codzienna dużo mi pokazała;
i wiekszej mocy w siebie samą mi dała.
Nigdy nie zaczniemy wszystkiego raz jeszcze,
bo tego bólu w swej głowie więcej nie pomieszczę.

autor

Łasiczka

Dodano: 2004-12-28 06:57:54

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie