z żółtą kokardą...

z żółtą kokardą we włosach
stąpam w niebiosach.
niosąc nowinę o nowym życiu
nie czując naporu kryzysu,
ni niczego złego.

Krwią zaznaczam sobie drogę, by nie zgubić siebie
w czyhającym mroku, tej złej osobie.
Znieść jakąkolwiek żałobę!
Bo świat jest paletą,
paletą pełną kolorów,
Skropioną jedynie obrzydliwą smołą.

Pachnące marzenia przyciągają tłumy,
nie zrozumie tego żaden człowiek zbudowany jedynie z okruchów dumy
czy innej lepkiej mazi.

Teraz nadzieją, nadzieją zaznaczam sobie drogę.
By inni mogli stąpać za mną, oglądając kolorowe płytki chodnikowe.
Teraz rozumiem, że me życie dla innych, nie dla mnie -
Dla Ciebie, tamtego,
zwykłej dziewczyny, czy trędowatego.

Zagorzały fan życia tępi wszelkie zło.
Nie szuka pośpiechu
jedynie tamtego.

A ja, z żółtą kokardą we włosach
białych baletkach
Przynoszę Królowi,
jako zacna służąca, prawież kokietka
słoje motyli, wypełnione aż po brzegi.
W zamian oczekując jedynie kilku promieni,
które dają życie.

autor

priorytet (;

Dodano: 2007-05-10 19:47:31

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie