Zrozumienie
Gdybyś znał mej duszy pragnienia
Mapy myśli ukryte w milczeniu
Tkwiący potencjał który trzeba obudzić
Nadać imię
Poznałbyś mnie prawdziwą
To co w sercu noszę zakryte przed
światem
Z głupich potyczek słów
Wychodzą nieporozumienia
Serce kołysze jak cichy narrator
Ukryty w klatce
Który mieczem wojuje z samym sobą
Przeciwnika zmyla
Każdy ma swoje tajemnice
Nie pasować do tego świata
Kochając innych i swoje pragnienia
Strach zabiera odwagę
Ocean jest wielki
Trafiony zatopiony
Cichy narrator odkrył sceny milczenia
Kurtyna opadła
autor
pirli
Dodano: 2022-02-01 21:07:38
Ten wiersz przeczytano 806 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
No, niestety niezrozumienie bywa niefajne, warto się
starać, by ludzie mogli się porozumieć, rozmawiać ze
sobą, ale bez złości.
Wiersz, do zatrzymania, pozdrawiam wieczornie Kasiu.
Grażyna )
Piękny, refleksyjny wiersz.
Z przyjemnością przeczytałam. Cieplutko pozdrawiam :)
Istota zrozumienia zawarta w ladnych wersach.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dobra refleksja poruszająca życiowe kwestie bytu.
Skłaniasz czytelnika do przemyśleń nad potrzebami
owego życia.
Pozdrawiam:)
Marek
Bardzo refleksyjny wiersz. Pozdrawiam :)
pozwolę sobie za anna
i dodam, że to bardzo ciekawa refleksja...:)
Pozdrawiam :)
Bardzo mądra, życiowa refleksja, godna głębokich
przemyśleń, pozdrawiam ciepło.
A może nie trzeba wszystkiemu nadawać imion?
Dobry, na zastanowienie.
Poznałbyś mnie prawdziwą
To co w sercu noszę zakryte przed światem
Z głupich potyczek słów
Wychodzą nieporozumienia- w tych wersach tkwi sedno
całego wiersza.