Chwała Niezwyciężonym

Przede wszystkim poetom; mysle, że zrozumieją, o czym w tym wierszu mowa............

Biegliśmy tą melodią, którą dyktowało nam serce
Którą słyszeliśmy i widzieliśmy w duszy.
Tak kruchą i tak nielubianą przez "potęgę świata"
Zniewoloną samotnością i bólem egzystencji
Z góry przegraną! Skazaną na wieczną klęskę!
Wyśmiewaną! Poniżaną! Zdeptaną na marny gruz!
Okrzykniętą paranoją i dziwactwem bluźnierców!
Nienormalnością tego, co normalne być musi
Tak bezbronną przed siłą; tak strachliwą i miękką................
...Jakże jednak Bezwstydną i Szczerą; tak Prawdziwą, Odważną....
To właśnie tutaj słyszeliśmy bicie serca - tak mocno
Czuliśmy Najgoręcej! Najboleśniej! i Najpiękniej!
Widzieliśmy wszystko to, czego inni nie widzieli
Dotykaliśmy świata, którego nikt nie dotykał
Smakowaliśmy czaru nienasyconego powietrza
Pragnęliśmy wspomnień - wspomnień "widoku" jeszcze raz
Tak Bezkarnych, tak Niewinnych i tak Płochych
Nienamaclanych nagą dłonią i tak Wyobcowanych
Nieprzejżyście widocznych i tak Wrażliwych; tak Czułych
Wspomnień, które pozwoliłyby rozbudzić na nowo pąki róż
Pąki maków, chabrów i tulipanów.
Które dałyby siłę kroczyć dalej wzdłuż potoku
Oświetlając to wszystko, co nie ma światła
Ani uczucia, czy też nadziei; Pogardy, czy też wyższości
Tam, gdzie życie jest jak przedmiot:
Twardy, albo Miękki; Duży, albo Mały
Gdzie nieważne są już słowa, gesty, ani czyny..
...To tam biegniemy coraz szybciej; tam...
Gdzie nikt nie Sądzi; nie Wyśmiewa i nie Gardzi
Gdzie się czuje tylko Sercem; słyszy Duszą, a Umysłem widzi
Gdzie można dotknąć swoich Pragnień, swoich Potrzeb, a nawet Rządzy
Ujrzeć swą duszę, móc zajrzeć do jej wnętrza......
I wspomnieć raz jeszcze tę chwilę uroczą
Zakopać wszystko to, co tylko nasze
Nie dać pozwolić na zdradziecką maskę
Która kaleczy i ból pozostawia
Nie poddać się sile i rozsianej próżności
Wszechobecnym podstępkom, Nieprzebranym pokusom
By móc raz jeszcze otworzyć oczy i podnieść swój "bagaż szacunku"
Spojrzeć w lustro ze znajomą twarzą
I....................................śmiać się głośno z tych, którzy już "tego" nie mają
Którzy zapomnieli jak wyglądali
Oni juz nie pobiegną za melodią dyktowaną przez Serce
Już nie usłyszą i nie zobaczą w Duszy, ni w Umyśle swoim
Chwała za tych Niezwyciężonych
CHWAŁA!!! RAZ JESZCZE CHWAŁA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

........i Pafffciowi Kofffanemu.......ta rozmowa wczorajsza, tylko pokazała mi i - myslę - tobie jak wrażliwie potrafię podejść do świata...........

autor

Łasiczka

Napisany: 2002-09-26 Dodano: 2004-12-29 12:36:12

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie