ŻYCIE

myśmy tam byli
nam też kazano się rozbierać
nas też gwałcono
my to widzieliśmy
to
czego nikt
nie powinien widzieć


my to przeżyliśmy


udało nam się stamtąd wrócić
ale jesteśmy zmęczeni
chorzy
w większości starzy


uciekaliśmy
potykając się i upadając
śmiejąc się do łez które z nas się śmiały
krzycząc nabrzmiali z wysiłku uciekaliśmy stamtąd
tam tyle było krwi od której każdemu robiło się niedobrze
niektórzy uciekali w milczeniu, od zgiełku
i żeby nikt nie zatrzymał na siłę
żeby nikt nie zadecydował ile to jeszcze ma trwać


i jesteśmy tutaj
wszyscy ranni od tego co było
co jest z nami
w pękniętych oczach
pękniętych klatkach piersiowych
w garściach zaciśniętych na pokruszonych szkłach emocji


o tym nikt nie powinien wiedzieć
tam nikt nie powinien schodzić
bo zatrzasną się za nim drzwi
i długo nie będzie mógł zawrócić
a to co się tam dzieje nie jest dla wrażliwych oczu
i wytrzymałych skór


w środku tego miejsca
i dookoła
rosną mury
tak prędko jak potrzeba ucieczki


myśmy uciekali
wyrzucając się myślami rękami
bólem
histerią marzeń
poza granice
normalnie nieprzekraczalnego


jesteśmy tutaj
niepodobni do tamtych – bezcieleśni
wszyscy obecni
spokojni że nam się udało
czekamy
na przydział swojej wolności


swojego raju


ścigały nas psy gończe
ale teraz ich już nie ma
zadowalają się pustymi powłokami
ciał
naszymi śladami
do pewnego momentu

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-06-11 21:35:54

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie