życie jak teatr

Życie teatrem bywa ale nie możemy dać się zepchnąć do
roli popychadła
co się boi odetchnąć
pozdrawiam:)

Czasem każda tama puści, wtedy nie ma odwrotu.

do alina-ala, wybacz, ale on wlaśnie kocha tego
Kopciuszka, a ta żona to służąca. Zawsze mówiłam, że
wolałabym być kochaną Kochanką niż niekochaną żoną...

o kurrka wodna -fajną refleksję usnułaś...czyżby z
autopsji?

Dobrze, że w tym życia teatrze czasem grają komedię, a
nie tylko dramaty:))))

Zatrzymal mnie Twoj wiersz, refleksja.
Pozdrawiam:)

Bo życie to jest teatr! każdy z nas gra swoją rolę!
Pozdrawiam cieplutko:)

skad ja to znam?
smutne ,ale juz jest to poza tobą
pozdrawiam wolną kobietę!!!

- chacharku, w pełni się z Tobą zgadzam.. z reguły,
gdy odchodzą, zatrzaskują drzwi i już nie wracają..

do saba - oj coś mi się wydaje,że sporo nas łączy...
jak to kobiety...

do Grażyna Sieklucka - Tak.. do tego jeszcze wolność
tak pięknie pachnie...

do Elena Bohusch - ja też odpowiem tak troszeczkę jak
Tomek, z humorkiem...
-dlaczego mężczyzna wybiera na żonę Kopciuszka?... bo
księżniczki są tylko do łóżka... a przecież ktoś musi
prać, prasować, gotować..

-Tomku, Twój humor pomaga rozwiać ciemne chmurzyska...

kobiety mają swoje granice cierpliwości i tolerancji
ale gdy już odejdą rzadko powracają

a ja jescze dodam za Tomkiem T..To Disney jest
odpowiedzialny za moje zbyt wysokie wymagania wobec
mężczyzn, patrz:Kopciuszk, Śnieżka, Pocahontas,
Arielka...I to wcale nie jest śmieszne :(