życie jak teatr

Przykre, ale prawdziwe. Dlatego, że ludzie nie chcą
zrozumieć, że życie to nie gra. Pozdrawiam i dziękuje,
za miłe słowa u mnie. Życzę miłego i spokojnego
wieczoru...

Ktoś kiedyś mi powiedział, że życie to nie bajka, że
życie to jest walka. I chyba miał rację.

Tak to się kończy jak małżeństwo jest teatrem, a
małżonkowie aktorami z maskami na twarzach. Pozdrawiam
serdecznie

Mam nadzieję,że nie zrobiłaś tego za póżno... ja tak,
i teraz żałuję straconych lat.Gorąco pozdrawiam :)

Wspaniale z pełnym uznaniem piszesz jak trudną rolę w
życiu zagrałaś.Takie kobiety są godne wielkiego
szacunku którym Cię darzę.Pozdrawiam serdecznie.

Ze smutkiem, ale i z wyrozumiałością. Nie obcy ten
temat.

Piękny refleksyjny "motyl".Życie jak teatr? Zamyśliłem
się.Nigdy nie byłem dobrym aktorem, siebie grałem,
gram i będę grał...Czy warto maskę zakładać na
twarz?Warto, gdy jest się smutnym do bólu, by nie
zarazić innych, niech kąpią się w promieniach słońca
:-)Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-)

do Introwersja ... miło mi , że przeczytałaś/eś mój
wiersz... tak naprawdę nie mam pojęcia kim jesteś, ale
dziękuję za komentarz, to dla mnie bardzo ważne...
pozdrawiam ...

Alino, dobrze, że przestałaś grać w tym teatrze.
Przynajmniej, siebie odzyskałaś, nic więcej nie
tracąc. Pozdrawiam i dobrych dni życzę.

Dzielna kobieta z peelki! Pozdrawiam serdecznie:-)

Tak sobie myślę ile trzeba przejść by ochłonąć
powiedzieć nie stop ,możesz sobie spojrzeć w lustro i
powiedzieć zrobiłam w końcu to co powinnam............
Życie jest darem
najpiękniejszym
... Serce zaś pragnie bić i żyć
pod nieba błękitem....

życie jak teatr i nie bajka
wreszcie uwolniłaś się z klatki
wolność to skarb
wiersz samo życie
pozdrawiam

dzięki za radę:) miłego dzionka

witam i życzę wszystkim miłej , spokojnej niedzieli,
przepełnionej miłością ...
-- pozdrawiam i dziękuję za komentarze i plusiki :)

"umiałam zatrzymać łzy na twarzy"

Pozdrawiam ciepło :-)))