Czas

Zastanawiam się  nad sielskim  życiem,

gdzie wspomnienia tak lekko przychodzą.

Gdy dogonić chcę czas codziennością.

to melodią cichutko zawodzą.



Tamten czas zatrzymał się w miejscu

a codzienność do przodu wyrywa.

Łamie kolce w różanym sadzie

i jak w studni wody ubywa .



Tracę oddech a serce wciąż bije,

barwny umysł prowadzi nieśmiało .

Ale pytam się pytam tak dokąd

w starym sercu młodością zagrało?



Tamte chwile odżyły od nowa

a uczucie namiętność odkrywa.

Ciało pragnie dotyku pieszczoty

i ta chwila jest taka szczęśliwa .



Znów powraca pewność tej chwili,

druga młodość obficie szaleje .

Pełen kielich wino przelewa

a ta noc szalona się śmieje.



Jeszcze raz zatańczmy we dwoje,

bo melodia tak szybko ucieka.

A ten czas kluczy i brodzi,

jak niepewna tak łagodna rzeka.



Może ktoś o nas wspomni przypadkiem,

kiedy czas nas pochłonie szalony.

Wtedy powiem nie spiesząc się wcale ,

że ten czas i świat nie był  stracony.

autor

Prymus

Napisany: 2022-11-07 Dodano: 2022-11-07 15:38:55

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie