Już takim pozostanie
rozdarty jak kartka papieru na strzępy
podziurawiony słowami niczym sito
wylewa czarne łzy na policzki tęsknoty
milczy zaciskając usta ukryty w smutku
dłonie zimne zasiniałe
wzrok zagubiony mętny
nie potrafi zapomnieć
cierpi w ciszy
z dala od zgiełku poza obszarem latarni
od maleńkich ogników nadziei i ludzi
w ciemności na uboczu samego siebie
zatrzymuje myśli aby nie trafiły w
próżnię
zmęczony podąża
samotnie ulicami
docierając zaułkami
do krawędzi …
03.11 - 04.11.2011.
Komentarze (50)
graynano - nie zawsze samotność bywa smutna -
pozdrawiam
Ładnie, choć smutno ale samotność jest smutna.
Pozdrawiam
marzena24 - samotność bywa różna - pozdrawiam
Bardzo smutna ta samitnośc
Roxi01 - dziękuję ze dostrzegasz przepełnione wersy
emocją i smutkiem samotności - i jak mówisz często to
luksus - z wzajemnością Wesołych Świąt - serdeczności
pozdrowionka
z każdego wersu wyziera samotność i smutek, świetnie
wydobyłeś emocje;
a ja czasami potrzebuję chwile samotności ale to
luksus na który rzadko mogę sobie pozwolić
Wesołych Świąt!
misiaala - niestety smutno ale prawdziwie - z
wzajemnością Wesołych Świąt
blondynka8 - Doroto - i bardzo dobrze myślisz - i
oczywiście masz rację - nawet w tłumie czujemy sie
samotni - cieszę się że wiersz wzbudził w Tobie emocje
- miłego dzionka
MarcinKozak - dziękuję że wybrałeś właśnie ten urywek
i powtarzasz jak mantrę - pozdrawiam
pozdrowionka
"zmęczony podąża
samotnie ulicami
docierając zaułkami
do krawędzi … " - Powtarzam jak mantrę
A ja myślę Karolu, że piszesz o samotnym człowieku.
Nawet w tłumie można być samotnym.
Piękny wiersz, wzbudził we mnie emocje, przeżywam...
Spokojnej nocy-:)
smutno tutaj...ale pomimo wszystko wesołych świąt
WOJTER - bardzo dziękuję - pozdrawiam
wena48 - Wando - może to dobre że nie znamy jutra -
spokojnie zasypiamy oczekując kolejnego poranka -
serdeczności
Miroczka 1 - bardzo się cieszę że dostrzegasz drugi
obraz w moim przekazie w postaci burzy - i oczekiwanie
ze nadchodzące rozjaśni niebo błękitem i słonecznymi
promieniami radości - dziękuję i wzajemnie Zdrowych i
spokojnych Świąt
pozdrowionka
nie wiem dlaczego ale Twoje strofy przywołały obraz
rozdartego błyskawicami nieba z ciężkimi ołowianymi
chmurami, ale gdzieś jest słońce, które zaświeci też
dla Ciebie, piękny choć bardzo smutny wiersz, życzę
spokojnych, słonecznych Świąt Karolku
Karolu, może i tak, ale nigdy nie wiemy co będzie
jutro i jakie zmiany czekają nas w życiu, wszystko w
rękach losu. Pozdrawiam serdecznie.
smutny i piękny.pozdrawiam
Tereso Kokoszka - tak może i odnajdzie swoją gwiazdę -
i poczują magie słów - a dziury załatają swoim
uczuciem
super ze dostrzegasz ten pejzaż - doskonale patrzysz
oczami duszy
dziękowności
pozdrowionka