Kilka próśb (do Aniola)

Aniolku...

Nie rań mnie już więcej!
Wiem, że nic dla ciebie nie znacze, jednak oszczędź mi łez.
Już nic nie czuję.. uśmiecham się, smucę jednak wiele rzeczy jest mi już obojętnych...
a były przecież takie pięknne i cenne...
Wszystko ma jakiś sens, choćby ukryty,-
-nadal w to wierzę
Ale nie wierzę już w Miłość...
przeproszę i podziękuję jeśli okaże się, że nie miałam racji...

Proszę.. pozwól mi zapomnieć...
Proszę...niech w moim sercu zabraknie miłości do ciebie....
Proszę...nie chciej nigdy mnie pokochac
to byłaby największa kara-
Twoja miłośc- miłosć osoby, kyóta nie potafi kochać...


To co przeżyłam dzięki Tobie- bolesne, ale piekne... niechciane ale niezapomniane...po prostu bezcenne... niczym piękne bajka

To co przeżyłam dzięki Tobie- bolesne, ale piekne... niechciane ale niezapomniane...po prostu bezcenne... niczym piękne bajka

autor

zagubiona_milosc

Napisany: 2004-12-20 Dodano: 2004-12-20 20:31:52

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie