lament duszy

Jeden autor= jeden odbiorca

Stojąc sama nad mostem
Czekając na oddalającą sie odwagę
Odwagę do skoku
aby zakończyć wreszcie pustkę!
Nie potrafię sobie sama dać rady
Dla mnie to zbyt trudne zadanie.
Pozostawił mnie dla innej po tym
wszystkim czego razem dokonaliśmy!
Po tym jak po raz pierwszy nasze usta złączyły się w jedność...
Po tym jak po raz pierwszy nasze oczy zabłysły!
Po tym jak pierwszy raz postanowiłam mu sie oddać w całości...
Oddać to co dla kobiety najcenniejsze,
Oddać to czego tak chroniłam!
Nikt nie zrozumi mojego bólu i lamentu!
Czuję sie brudna i skrzywdzona na wieczny upadek.
Mój ból przeradza sięw zamiar zakończenia tego
Co dla mnie niegdyś było piękne i wspaniałe,
Co dla mnie niegdyś było tajemnicze i ciekawe.
Teraz stało sie bez życia, smutne i ohydne!!


Już skoczyłam
Jestem na dnie....
Na dnie ubogiego stanu ducha
Który nade mna zapanował
Tylko śmierć zwycieży przenikliwy
BÓL

autor

Elmirka

Dodano: 2005-11-02 16:11:22

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie