* * * ( morska, smutna...

na plażę przyszedł znikąd
starannie wybrał miejsce w którym się zatrzymał
i na wilgotnym piasku najpierw napisał jej piękne imię
które dla niego przez zawsze było żywym głosem i uśmiechem
wiatrem i słońcem
wodą i powietrzem
przyjaźnią i miłością
wszystkim

a zaraz obok imienia
odcisnął swe skrzydlate serce
ubrane w krzyk mew w czułość i w tęsknotę
i w biegłość palców przesypujących piasek
i zgarniających mijający czas

potem stał na brzegu i czekał na cud
ale piękne imię nie ożyło
a powietrze nie wypełniło się jej śmiechem i głosem
z żalem spojrzał w morze które po horyzont
stało się już tylko ciszą . . .

Robert Kruk, 06.09.2006r.

autor

Robert Kruk

Dodano: 2006-09-06 10:16:19

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie