.... na sznurku

Obity życiem, gdzieś w uliczce ślepej
piaskiem apatii zasypane oczy
ostatnim zrywem nadziei zmęczonej
trochę bez wiary i ufności skoczył.

I już pofrunął, skrzydła swe rozpostarł
i objął nimi pragnień horyzonty,
a droga stała czysta, jasna, prosta
i już pogodne prądy go poniosły.

I gdy uwierzył w dłoń pomocną losu
i że przepędził z nieba swego chmury,
poczuł okrutny smak ślepego ciosu
i poczuł krótkie egoizmu sznury.

I padł spętany, złością poraniony,
utknął w bezsensu i absurdu lesie,
kajdany dźwigać ma zamiast korony
i czekać,
..............co łaskawy czas przyniesie.

17.11.2006

autor

miech

Napisany: 2006-11-17 Dodano: 2006-11-17 08:40:32

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie