* (obrosłam drzewami...)

obrosłam drzewami
przekłuły moje nogi i ręce
wplotły się gałęziami w twarz


rozczapierzyły w białkach
na policzkach, skroniach,
wokół ust


rozpulchniły skórę łydek
korzeniami, które chciwie piją ze mnie
piją ze mnie
krew


rosnącymi nieustannie końcówkami
obrysowują mnie
precyzyjnie
wyostrzają


rozgałęziają siebie
zajęły nawet niewygodną i jałową
powierzchnię dłoni


coraz mniej jestem widoczna
pośród nich


wgałęziają się
we mnie


za mało im, ciągle mało
piją
żłobią
mężnieją

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2010-01-03 00:54:00

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie