* (tak jak szli kiedyś...)
tak jak szli kiedyś
tak idą teraz
półprzezroczyści
w to samo miejsce
posortowani
na dzieci i starców
i nie mają nic do stracenia
bo wszystko co mogli stracili już
serca rozczesane
pulsują na nieczułym wietrze
oni wiedzą
dokąd zmierzają
tylko Bóg jeszcze nie wie
co z nimi zrobić
i puszcza muzykę, której już nikt nie
słucha
w rytm której wszystkie pokoje
nawet te ukryte
pod paznokciami
wypełniają się gazem
Komentarze (1)
Wiersz katastroficzny, słyszę motto " ludzie ludziom
zgotowali ten los". Autorka widzi więcej niż tylko
czubek włanego nosa, tak trzymaj.