* * * ( w okna duszy...

W okna duszy mojej zajrzało dziś słońce ciekawe
Więc przywitałem je dobrym słowem
I zaprosiłem na poranną kawę
Chwilę porozmawialiśmy o pogodzie
I o tym czasie
Co do przodu jak wariat pędzi
A potem zwolna przeszliśmy do tematów
O których czasem mówić się nie chce
Swe słowa przeplatałem z ciepłem jego promieni
I tkałem z nich całą piękną opowieść
A słonce cierpliwe słuchało
Nie przerywając swej wędrówki po niebie

Rozmawialiśmy o miłości i o przemijaniu
I o roli przyjaźni w życiu
I o samotności która czasem nadchodzi niespodziewanie
I o tęsknocie która nagle rodzi się w sercu
I o marzeniach które spełniać należy
I o tej dziwnej przed życiem obawie
której ptak pojawia się na horyzoncie myśli
I rozmawialibyśmy tak dalej gdyby słońce mogło zostać u mnie
Ale ono wędrowało nieba błękitnymi drogami dlatego zostać nie mogło
Pożegnaliśmy się więc życzliwymi słowami i tą obietnicą
Że któregoś ranka wrócimy do przerwanej rozmowy
Wrócimy do niej gdy słońce ciekawe
Znowu zajrzy w okna mojej duszy


Robert Kruk, 22.06.2006r.

autor

Robert Kruk

Napisany: 2006-06-22 Dodano: 2006-06-23 07:05:04

Ten wiersz przeczytano 908 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie