-POCZĄTEK-

Dwoje wtopiło swe dłonie w noc
Jedno całowało kamienie
Drugie liczyło proszki
Od czasu do czasu
Spoglądali w metal jak w słońce
Porażeni jego chłodnym oddechem

Dwoje - lecz każde z osobna
Wnikało przez pokój
W swój sen jak w oranż
Ich twarze pokryły się rdzą
Od nadmiaru łez
Ich twarze gorące od ognia

Dwoje śniło o lesie
Zbierało swobodnie
Kwiaty i słowa
Niczego nie pragnąc
Niczego już nie chcąc

Kiedy dzień przeciął sen
Jak żelazna zasłona
Opadły wszystkie niepewności
Dwoje połączyło swe serca
W pocałunku śmierci
I nastał koniec
Wszelkiej radości

***

-Dlaczego zmieniliście świat?
Nie wy go stworzyliście.
Was jeszcze nie było!-

autor

AGNI

Dodano: 2009-02-24 01:04:02

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie