W rocznicę śmierci
Kolejny rok
wnuki ci się rodzą
kwiaty więdną na grobach
pory roku mijają
wrześnie
zawsze były twoje
szukałeś swego miejsca
teraz już masz
chcę by istniał Bóg
z świętych obcowaniem
z moim przebaczeniem
grzechów odpuszczeniem
dla ciebie.
Komentarze (22)
Okolicznościowy wiersz z refleksją...
Bo najtrudniej jest szczerze przebaczyć...
witam. podmiot liryczny w wierszu a autor to są 'd w a
i n n e ś w i a t y'. czasem się przecinają ale ja
zawsze mam do tego dystans - tyle w sprawie moje
wiersza. w sprawie twojego b. podoba mi się
szczególnie trzecia strofa - pozdrawiam :)
Dużo bólu.Smutne.
traci smutkiem i spokojem jakim jest przebaczenie
Piękny wiersz, chociaż smutny, to emanuje spokojem,
które daje przebaczenie...
choć smutkiem ubrany wiersz to bardzo wyraziście
wymalowane myśli...trzeba uczyć sie przebaczać- choćby
największemu wrogowi...jesień ogólnie miesiącem
przemyśleń i nostalgi...Pozdrawam:)