*** (Słyszę w sobie...)

Słyszę w sobie tętent koni,
W uszach świszcze coś i dzwoni.
Serce bije jak u byka...
We łbie dziwna gra muzyka.

Czy to koniec?- myślę sobie;
No a kiedy resztę zrobię-
Co na później odłożyłem?
W Paryżu...jeszcze nie byłem!

W płucach dusi, pot na czole
Coś majaczę i biadolę
Na głowie jeżą się włosy
Już się widzę-nagi, bosy...;

U Piotrowych odrzwi raju...
(A gdy tam remanent mają?)
I odeślą mnie do czyśćca...
A jam przecież był artysta...?

Żonka krzyczy:- przyjechali!
Ktoś do drzwi z łoskotem wali!
Byłem jak bezbronne dziecię,
Pomyślałem; żegnaj świecie!

Wbiega syn, pyta o kasę.
Zrywam z wyrka się tymczasem
By zobaczyć, kto tak broi?
Przed oknem śmieciarka stoi.

Wziąłem prysznic i do dzieła.
Mówię: grypa już minęła...
I tak wierszyk ów spłodziłem
Na nowo się narodziłem...

Tak to- nie dałem się grypie.
Zbyt wcześnie myśleć o stypie!
To nie dla mnie taka pora!?
(Żonko: usmaż mi kaczora...)

Gdy wypełnię swe zadania...
Odejść mogę bez gadania
Tylko nie wiem (czy na Górze...)
Zechcą..., kiedy kwitną róże...?

2007-11-22

autor

rubin

Dodano: 2007-11-22 16:02:34

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie