* (wracam do domu...)

wracam do domu
aleją witryn
betonowych kolumn
z zaproszeniami na płatne
imprezy kulturalne


mnie nie stać
na bycie kulturalnym człowiekiem


wracam do domu
neonowe psy oblizują mnie
bo dla nich
wciąż pachnę tak słodko


tak
słodko jak
ulicznica w bezwstydnej sukience


wracam do domu, do mojego
psychoterapeuty telewizora


to od niego wiem
że jeszcze żyję


zanim dojdę, popatrzę jeszcze
na piaskowe twarze ludzi
pływające w witrynach, jak rybki w akwariach
mają takie duże plastikowe oczy
bezzębne usta
nie drżą
nie wznoszą się im klatki piersiowe
popatrzę trochę na tych ludzi, którzy
żywią się jednym haustem powietrza
nie mają grupy krwi
ktoś im powkładał kwiaty i drogie torebki
do dłoni, w których często brakuje palców


popatrzę na ich gładkie czoła
nad którymi lśnią gęste peruki

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2009-11-08 05:21:02

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie