Życie człowiecze
Czym jest moje człowiecze życie,
zadaje sama sobie to pytanie.
Szukam wciąż odpowiedzi na nie,
w odbicie lustrzane wpatruję się.
Zastanawiam się...cóż w nim dzisiaj
zobaczę.
nic nie widzę tylko udręczonego
człowieka.
Twarz zmęczona i podkrążone oczy,
smutek z niej spogląda w odbicie Swe.
Uśmiech już dawno na twarzy mej zgasł,
tylko serce przepełnione czarą goryczy
jest
Myśli przebiegają przez moją głowę,
jak w zwolnionym tempie przeszłość
powraca.
Odzwierciedla się obraz minionych chwil,
żal straconych młodych lat życia mi.
Dzisiaj już wiem ile jest warte życie...
tyle co nic,,
i kim jest człowiek w obliczu innych.
Jest jak przysłowiowa zapałka na
wietrze,
jak kruche i delikatne jest ludzkie
życie.
Nikt nie wierzy w to póki sam nie odczuje,
złamanego serca i zdeptanych uczuć
Swych.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.