1492

żyjcie młode kocięta
w swej bezgranicznej ufności,
zanim nadejdą dni szarej,
beznamiętnej starości

tańczcie, póki możecie
tango wiecznej miłości,
esencji uczucia pełnej
a nie dnia codzienności

żegnaj Kolumbie stary,
wszak o tym zawsze marzyłeś,
za horyzontem odległym
miłość swą dogoniłeś!

zanim, jak węgiel spłoniecie
i popiół po Was zostanie,
zanim - miast zabaw weselnych,
ostatnie księdza kazanie

odkrywajcie przed sobą
lądy, których nie znacie,
dopóki Kolumb w Was żyje,
dopóty wciąż się kochacie!

autor

~Książę Półkrwi~

Dodano: 2006-07-11 06:31:49

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie