30.czerwiec 1997

Pewną piękną letnią noc,
rozświetlił świetlik,
siadając na skulony kwiat.
A, że rósł on samotnie,
był rad, że taki Gość
odwiedzić mógł go.

Mijały ranki i noce,
Noce i ranki,a kwiat ?
Rozkwitał i piękniał,
bo w pobliżu był,
robaczek świętojański.

Blady promień księżyca
odwiedził kwiat,
Bo smutną minę miał.
Cóż kwiecie mój stało się?

Popatrz księżycu,
Za każdym razem,
gdy świetlika brak,
me listki więdną,
a płatki tracą blask.

Cóż stało się,
że On,
coraz rzadziej w twych
płatkach kapie się?


Być może,lęka się,
Że któregoś dnia
wpadnie w kielich mój
i nigdy nie otworzę go.

Czy zdolny jesteś
uczynic to?
Nie księżycu,
Pragnę by On szczęśliwym był,
I tonął w płatkach mych…

By całkiem z sił nie opaść,
by nie skulić się z powrotem…
Odszukaj Go,powiedz mu,
że jest dla mnie światłem
Pospiesz się..
Usycham…

autor

fotoplastykon

Napisany: 2006-03-28 Dodano: 2006-03-28 09:17:17

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie