Αγαπη...

Αγαπη μου! - moja miłości

Morza lazurowe, morza cyjanowe,
a w nich syreni szum,
perłami zroszone głębie
czekały monery białej daremnie,
kiedy ona toczyła dzielnie
z losem straszliwy bój.

Z piołunu oczy wybite,
wiarą przeszyte, że wróci!
Śpiewały wierne falom,
nadziei szukały w topieli,
a ona im nuci:
Αγαπη μου, Αγαπη μου, ερχομαι!

Monera biała cierpieniem spryskana,
gdyż z worka Ajolosa wiatry się wyrwały
i znów biedna, choć niepokonana,
błądzi po fali, tarmoszą ją piany...

Na twardej ziemi,
wieńcem czekania okryta,
pierś biała, jakby z marmuru wybita,
morza z oczu nie gubi,
a ono się pieni, się trudzi,
nic jej już nie mówi,
więc ona krzyczy, krzyczy doń blada:
Αγαπη μου, Αγαπη μου, περιμεν& #969;!

Kalypso w więzach miłości skuwała okrutnie.
Szarpała, się tliła, zrozumieć nie chciała,
że nie chce jej, że kochać monera nie umie,
aż wreszcie puściła:
„płyń, płyń bezlitosna do niej,
płyń boś przekląta, płyń lepiej bo zabiję”.

Morza lazurowe, morza cyjanowe,
a w nich syreni szum,
perłami zroszone głębie
czekały monery białej daremnie,
gdyż ona do brzegu szczęśliwie dobiła,
na kolanach piach rodzimy tuliła,
jej stopy czekaniem zbolałe pocałunkami kryła:
Αγαπη μου, Αγαπη μου, γυρησα!

Αγαπη μου, Αγαπη μου, ερχομαι! - moja miłości, moja kochana przybędę Αγαπη μου, Αγαπη μου, περιμενω! - mój miły, mój kochany czekam Αγαπη μου, Αγαπη μου, γυρησα! - moja miłości, moja kochana jestem

autor

LenaLaut

Napisany: 2007-12-08 Dodano: 2007-12-09 00:01:34

Ten wiersz przeczytano 832 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie