96

MOŻE ICH NIE KOCHAŁEM, ALE HOŁD ODDAĆ MUSZĘ Z NORMALNEGO LUDZKIEGO ODRUCHU

Dziewięćdziesiąt sześć
osób
a ja kupuję
trzydziesto dwu calowy
LCD
Wszędzie
ten sam obraz
katastrofy
tkwi

Trzy razy
mniejsza liczba
a jednak
cieszy
Szykuje się
dziewięćdziesiąt sześć
trumien
codzienność
grzeszy

Szukam kanałów
mniej niż
trzydzieści dwa
automatycznie
dziesięć ustawia
Zbieranie ciał
identyfikacja czeka
w osłupienie
umysł wprawia

A teraz
idę spać
dobrej nocy
„bliskim” życzę
Wyłączam
nowy telewizor
marność życia!
Ryczę!

autor

depechmaniac

Dodano: 2010-04-11 23:30:40

Ten wiersz przeczytano 909 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie