"A JEDNAK MI ŻAL..."

Dawna wieś, to dziś wspomnienie,
nie wyrzucę do lamusa.
Zawód, czy rozgoryczenie?
Trochę smutna moja dusza.

Postęp dotarł i na łany,
gdzie brzęk kos budził o świcie.
Zniknął chaber, mak czerwony,
czas zakłócił nasze życie.

Chemia wkroczyła na pola,
od oprysków boli głowa.
Spękana jest suszą rola,
w trawach łąk ptactwo się chowa.

Nie uświadczysz sianokosów,
bydło, konie skasowano.
Nikt nie zbiera żniwnych kłosów,
na gościniec asfalt dano.

Zmienia się krajobraz wkoło,
Wieś bez przerwy się rozrasta.
Spokój, co dawało sioło,
młodzi zabiorą do miasta?

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2019-06-18 Dodano: 2019-06-18 23:24:35

Ten wiersz przeczytano 1424 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie