....a smutek maszeruje przez...

Słuchasz?
zwróconego w górę spojrzenia,
co za wzniosłość....
gdy myśli
poruszają się na szczudłach
zaglądając w okna.

Jak pozbierać myśli
te nieposkładane?
Patrzeć na świat
o szeroko otwartych źrenicach
i zwracać się w codzienność
zanim chwilę
wieczności przekaże.

Tej nocy smutek
przemaszerował przez miasto
defiladowym krokiem,
nie odbiło się echo
o zapłakane kamienice.
Przeszedł obok gapiów
niezauważony.
Zaskrzypiały w zawiasach
niedomknięte drzwi.

Z przebudzonych oczu
płynęły łzy,
które były pulsem nadziei.
Lecz i ona odeszła.
Zdmuchnąłeś z powiek
resztki cudownego snu,
pozostały szare
lustra codzienności,
lecz brak w nich odbicia
naszych uczuć.

autor

a-co

Napisany: 2006-11-06 Dodano: 2006-11-06 08:29:22

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie