Abderyta - (olśniony) - w sklepie

Po części - licentia poetica ( bez natarczywej dedykcji)

"Nie ma szczęścia do miłości,
który Płoche Serce kocha."

One – dla Niej – są jak siostry,
każda – czuwa, każda patrzy.

"Panie Wiktor! - wolne żarty
- lecz... – za drzwiami.
- Tu nie wiocha! - już!..
raz-dwa-trzy

Bierz to piwo
– i – wynocha!

Bo – nie miejsce tu – na "party".
- więc... - Żegnamy!.."


(no – a ten – podkula ogon!)
zbity z tropu.

(niczym – kundel zakochany...)

i – wychodzi...

(bierze z sobą...)

blask w Jej oku?

(cztery piwa... - i okrawki)

- więc - zabiera – ból... - porażki...
- mimo wszystko... - Jej!.. - Natalii

(– kiepskim blaskiem i uśmiechem
- jego wiekiem)
- skrępowanej...

- scenką... - w sklepie...


- I on - też jest - skrępowany...

- Cóż,
że "kocha"? - przecież - musi...
kogoś kochać

("już - raz-dwa-trzy - i wynocha!")

Co dać chciałby - "ukochanej"?..

- wie (powinien...) - "kochać - inną"
- (bardziej - mocniej...) - kochać - ale...

- (daj Jej Boże!) - dobrą miłość...
...................................

- Daj i jemu... ("kochać - dalej"...)

- I rozumu (- choć na starość...)

(- "trochę nalej...")


28.11.2019 r.

Mam nadzieję, że to rzeczywisty koniec cyklu, którego nie można tłumaczyć jedynie cyklofrenią

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2019-11-26 Dodano: 2019-11-29 00:00:04

Ten wiersz przeczytano 921 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie