Aby tak było...

W ciemnościach pokoju siedzę zamknięty,
Za oknem wiatr wieje, wiatr wieje jesienny,
W oceanie słów, Twych ciepłych słów,
Zatapiam błędne zmysły.

Labiryntem Ty, a Minotaurem ja
Wzniesionym ponad światem .
Blask w oku Twym, rozświetla noc
I miłości rośnie kwiatem,
ślicznym tak, czerwonym tak
Jak gorejąca w żyłach krew.

Na ustach mych, suchych wciąż,
Pragnących kilku kropel, rodzi się zwrot,
Prześliczny zwrot, mocą wielką lśniący.
Gdy zniknie noc i przyjdzie świt,
Ja zasnę w marach dnia.

J u posagu bram Twych białych
Stóp uklęknę wnet przed Tobą,
Wypowiem to , to piękne znane słowo…

Gdyż Ty to pan, a sługą ja i pragnę
Być przy Tobie i w mig ten zwrot
Przeszyje Cię jak miecz przeszywa zdrajcę,
Bo nie chce wciąż ukrywać się i uczuć kłębić już,
Kocham Cię od kilku chwil i niech tak będzie zawsze…

autor

rlpw

Napisany: 2004-09-26 Dodano: 2009-03-20 12:15:05

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie