Ach te wiersze...
Przed sekundą uleciał mi wierszyk dla
Ciebie.
Szkoda…Lekkość miał ważki i powab
motyla…
Jak wydarzyć się mogło coś takiego - nie
wiem…
Wystarczyła zwykłego roztargnienia
chwila…
No a przecież w nim właśnie powiedzieć Ci
miałem,
że masz oczy jak jezior przepastne
głębiny,
i że Ciebie na muzę mych wierszy
wybrałem,
nie zwracając uwagi na miliony
innych…
Skąd więc teraz poweźmiesz tę wiedzę
tajemną,
jak mi prześlesz subtelne powiewy
natchnienia,
kto Ci powie, że pragnę, byś została ze
mną?
Ach te wiersze, znikają jak senne
marzenia…
autor
hallski
Dodano: 2007-06-12 01:48:46
Ten wiersz przeczytano 612 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Wiersze ulotne i miłośc ulotna...Bywa jednak na całe
życie .Poszukaj muzy i pisz dalej-Ola
Bezsprzecznie.... zwiewnie i ulotnie.... jak ważki i
jak motyle.... i w treści, i w formie....
a mi Twe wiersze pachną każdym kwieciem, nie tylko
teraz wiosną , bedą też i w lecie, budujesz je cudnie,
czyta sie bosko.
Muza jest lekka i zwiewna ma magie jak treść
wiersza..Dobry w formie
wiem jak to jest... Kiedy przychodzi natchnienie a nie
ma czym pisać... A czasem tak piękne myśli znikają tak
nagle że nie da sie ich dobrze zapisać ;)
ach te wiersze... a wiersze bardzo dobre, lecz czasem
tak psotne
Oj twoje wiersze nie znikają i chwała Ci za nie bo
czyta się cudnie. Masz niesamowitą lekkość w ich
tworzeniu i to się czuje.
Ach te wiersze... No wlasnie. Znikaja w najmniej
spodziewanym momencie, jakby to one decydowaly, czy
maja zaistniec... Jednak pamiec ludzka jest
nieprzejednana - wszystko, co chciales w wiersz nowy
wpisales :o)
Jeden wiersz uleciał, ale złapałeś inny :) Niektóre
sa jak motyle, inne jak latawce - uda Ci się złapać
sznurek i ściągasz go pomału do siebie, by znowu
wypuścić. Co do muzy, to napewno jest bardziej
domyślna, niż sugeruje to wiersz :)
Tak to niestety w życiu bywa gdy sercem pisze się
wiersze.... myśl umknie, mnie często się zdarza...
Gdy serce z myślą w zgodzie żyje... wena powraca...
ulotne wiersze, ale Ty nie znikaj, pisz, mów..., a
może szepnij, obudzisz motyle, a one skrzydełkami
powiew stworzą...