Agonia

Tak bardzo bolało, kiedy odszedłeś.
Topiłam się w morzu własnych łez.
I tęsknota zabijała we mnie chęć życia.

Lecz dość już!
Dość mego cierpienia!
Dość smutku i gorzkich łez!

Uczeszę się ładnie, zrobię makijaż,
Ubiorę najładniejszą sukienkę.
I wyjdę do Świata, tak pięknie się do mnie uśmiecha.

A ty?
Rozpłyniesz się wraz z poranną mgłą.
I zniknie moje wspomnienie o Tobie.

Zabiłam w sobie wszystkie uczucia do Ciebie.
I patrzyłam jak umierają,
Prosząc o ocalenie.

A ja uśmiechałam się,
Tańczyłam z radości,
Że w końcu uwolniłam się od Ciebie.

I w końcu mogę zacząć żyć.
Zacząć od początku.
I upajać się szczęściem.

Nie pozwólcie by wspomnienia przeszkadzały Wam być szczęśliwymi.

autor

zoe

Dodano: 2005-05-09 15:40:20

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie