Aina

Aina
-------

mówi sama ze sobą. że

odczuwa przez skórę barwy nocy
w której gwiazdy są na wyciągnięcie ręki
ma halucynacje, w orbicie oka parzy
pokrzywa mokre nogi w poprzek
przesadza z pogodą młode iglaki pod centymetr
z dotykiem promienia o brzasku
wsuwa pod kamień modły, na czerwonej wstążce

milknie zaproszeniem

mnie suszy w gardle. kaszlem
fakt, pogoda przemokła, podtapia się
na okrągło od wczoraj na parasolu niż

nie słucham, obejdzie się bez prognozy
niebo wie swoje

założę zimowe koła, pojadę
tylko dokąd. serpentyna liści
znaczy drogę do lasu

tam mieszka Aina na żółtych papierach

dreszcz i deszcz. mróz się skrapla
gruzem, grypa mnie dopadła
nie żadna cholera

zaczerpnę świeżego powietrza, i
w plener na zbity łeb

księżyc zaczyna zielenieć
wściekł się
nie wierzysz. zobacz

Aina nie zaraża.

autor

hewka

Dodano: 2007-02-26 15:08:31

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie