akwamaryna(rz)

/stany nieustalone/

mówiłaś na mnie niebieskooki
lecz niebo w refleksach
to jeszcze nie dowód
na błękitną duszę

w moich żyłach
płynie zimna krew
i choć trudno w to uwierzyć
moje oczy są puste

lęk przed wodą
zapijam sodową z lodem
czasem zsiadłym mlekiem
przy skrótach wydarzeń

i nieprawda
że telewizja kłamie
jaki jest świat każdy widzi
a że jest w rozpadzie

może trochę drażnić
wysublimowane poczucie estetyki
ale to kapitan na pokładzie
ma zawsze rację

przed snem aplikuje mikstury
na dobry dzień
kładę się jak stoję
zwłaszcza kiedy siedzę

i tak sobie marzę
o morzu bezkresnym
że jestem marynarzem
a gdy rano wstanę

akwamaryn i biel
odbija mi się w oczach

autor

mroźny

Napisany: 2014-02-10 Dodano: 2014-02-13 15:20:14

Ten wiersz przeczytano 949 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Monolog Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie