Amenacje

Tam gdzie pojadę i skończy funkcję praktyczną moje ciało
Stamtąd ostatnie życzenie będzie obowiązywało
Że rzeczywiście spłonie moje ciało
A jego proch poleci nad łonem
Ze zmarłą nadzieją na morzu słonem

Słono życie naciągałem,
Sporo pierwiastków z niego wyciągałem
Ciągle o coś abstrakcyjnego zabiegałem
Zmęczony i zwycięstwem nie nęcony
Gubię skrzydła jak Ikar...
I pomysły dla draki
Szlag wziął i raki

Zajść po tekście jak najdalej i dalej za Jakiem
W Słowacji pomiędzy myślami górami
Odzyskiwać słowem kontrolne haczyki
Zabawa literkami, jak piaski formujące zamki
To takie wyniosłe dziecięce nawyki...
Zapomnieć się i wejść do myśli galaktyki
Psychodelicznej poetyki tworzącej rakotyki

W rzeczywistości się moje ciało podziało
Zdmuchło je mechanistyczne działo

A gdy już umrę na proch
Zasadzcie moją „bylinę” w morzu jak groch

Wylądować w tej klasie instruktarzu
Wymaga maga mistyki stażu
Na surrealnym witrażu
Ukrytych podtekstów miraży
Tak zwodniczo, jak na morskiej plaży
Jak z głową w chmurach, gdy lepsze życie się marzy
Widać to po otwartej słowem – twarzy

A gdy przepływa mi przez palce woda z życiem
To znaczy, żem w słowie ulokowany należyciem
Pod Nietypawki Tekstycznej nakryciem
Wdrażam się z wyrazem życia zdobycia

Tak wyłaniam co mam jeszcze do wydobycia
Słowami nietypawami nad skojarzeń spiralami
Zanim zamilknę pod krypto-nimami

autor

uUulotny

Napisany: 2006-08-25 Dodano: 2006-08-26 11:35:42

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie