Amnezje
Zapominam, co mówiłeś do mnie wczoraj,
nawet to, co wykrzyczałeś chwilę temu.
Miałam chyba kupić kawę ulubioną,
twoje piwo i czekoladowe mleko?
Nie pamiętam, jak nazywa się ta pani,
której wierszem szczerze tak się
zachwycałam,
ulatują nazwy wszystkich rzeczy w
szafkach,
gdzieś schowałam klucze i nie umiem
znaleźć.
Nie złożyłam życzeń, choć masz urodziny,
tak właściwie nie wiem, jaki dzień
tygodnia.
Wybieramy się na wczasy z tą walizką?
Dom opieki. Zapomniałeś, że mnie
kochasz?
Komentarze (74)
Wzruszający wiersz . Pozdrawiam Aniu
Wspaniale napisany wiersz, i chociaż przykro nawet
myśleć o takiej sytuacji,takie sceny mają miejsce.Dla
poprawy nastroju znam taką panią która jest w domu
opieki i twierdzi,że to jej najlepsza decyzja
ostatnich lat.To już nie te biedne szare przytułki,
dzisiaj jest w miarę czysto i w pokojach są po dwie
lub nawet jedna osoba. Wiem,że to nie dom rodzinny ale
niektórzy w domach rodzinnych modlą się o śmierć,żyjąc
jak zbędny przedmiot. Pozdrawiam Aniu miłego wieczoru.
smutne, ale takie życie
słowa smutne ale prawdziwe....pozdrawiam.
Ważny temat poruszyłaś ciekawymi strofami. Cóż, życie.
Miłego!
ciekawie
Tak bywa, czasem...ładnie.
:)
Pozdrawiam serdecznie!
Wiekowy wiersz, ale jest mądry i ponadczasowy.
Ech, zycie...
Pozdrawiam, Aniu :)
kochaj a będziesz kochany
Pozdrawiam serdecznie
"Zapomniałeś, że mnie kochasz?"
Chyba o tym się nie zapomina, bo cóż jest warte życie
bez miłości?
Smutny, ale ładny, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam.
wielu zapomina że powinno kochać by po latach być
kochanym ..
Wzruszający i bardzo prawdziwy wiersz.Potrafisz
pokazać życie z każdej strony.Pozdrawiam serdecznie:)
Oj Aniu, chwyciłaś za gardło
Hmm... faktycznie smutny.
Pozdrawiam