Amory

Spaceruję po zielonym szlaku.
Botaniczny subtelny dotyk w pąkach.
Przenośniki kurzu rzucają delikatnie
fantazje. Żwir skrzypi pod nogami
na drodze pełnej zapachu.

Teren łagodnie pagórkowaty , usatysfakcjonowany
dotykiem słońca.
Głodny i spragniony Rosenmund uderzył
w amory do zaproszonych rąk , które go dotykały
zapakowane w ciernie tkwiące w skórze.

Mźawka od burzy i radość z niej obraca jak
karuzela w ekstazie zapachu czas nieważkości
ponad tysiącem tulipanów.

Mechate skrzyżowanie jest wyblakłe
po kąpieli, a obrus z promieni świadczy o
pączkujących marzeniach. Pył iskier w innym świecie.
Uwiodły drogę, przed ogrodem miękkich przekleństw.

Zielone palce wykryły wzrost pigułki bez zatrzymania
żadnego wystrzału.
Żyzne gleby przemawiają do doświadczonych rąk.
Ciekawość zwraca uwagę na wszystkie modlitwy.

Małe jezioro z czystą wodą świadczy o pracowitych dłoniach
ubranych w rękawice.
Lód nie powstanie na gejzerze całującym
ciepłą skórę. Jedynie zmarszczki duszy,
uciekającej w wieczność wyobraźni.

autor

Mirabella

Napisany: 2018-04-27 Dodano: 2018-04-27 23:55:24

Ten wiersz przeczytano 933 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie