Anioł...

Wyobraź sobie anioła...
Cudowny twór...
Prosty jak umysł dziecka
Czysty niczym najszczersze złoto
Dobry, jak szczery uśmiech na twarzy przyjaciela...
Żyje on i kroczy, co dzień po tej samej ziemi, co i Ty...
Nie rozpoznasz go...
Nie wyróżnia się niczym...
Darzy on miłością wszystkich...
Nie pozostawiając najmniejszego wyjątku...
Zmywa śmierć i cierpienia z naszych ciał i dusz...
Przyjmując je na siebie...
Wyczuwa wszelkie zło panoszące się w naszych sercach...
Każda popełniona przez nas zbrodnia...Każdy grzech...
Boli go niczym kolejny gwóźdź wbity w jego kryształowe serce...
Twór owy jednak pragnie jednego poza ratowaniem naszych dusz...
Pragnie on śmierci...Chce odejść z tego świata
Zrzeknać się swego anielstwa i nieśmiertelności...
Pragnie tego za każdym razem, gdy popełniasz grzech wobec bliźniego...
Następnym razem stojąc przed lustrem...Pomnij ten utwór...
I spójrz głęboko w swoje oczy...Tak głęboko by ujrzeć swoja duszę...
I zadaj sobie jedno pytanie...
"czy i moje czyny wzbudzają pragnienie śmierci u owego anioła?"...

...ja czasem nie mogę patrzeć w lustro...czasem czuję się winny...:(

autor

Łukasz1989rocznik

Napisany: 2006-07-11 Dodano: 2006-07-11 00:38:01

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie