Anioł ciemności

Anioł ciemności swój lot obniżył
lecąc by duszę porwać w ramiona,
w ten czas do duszy mojej się zbliżył
widząc iż ona w boleści kona.

Zatrzymał swój lot nad mym istnieniem
pochylił głowę smutkiem zmąconą,
i wziął mą duszę z serca mym drżeniem
bo nie uważał ją za straconą.

J rzekł On do mnie tymi słowami
- dziś jest cierpieniem swoim ochrzczony ,
bo prócz miłości cierpienie mamy
do tego na ziemi zostałeś stworzony.

Wiedz - Aniołowie też czasem płaczą
w ten czas na ziemię ich łzy spadają,
gdyż w swej boleści dusze zobaczą
a pocieszenia dla niej nie mając.

A wtedy ta dusza z Aniołem odchodzi
tam gdzie w miłości dąży pragnieniu,
w czas ten na ziemi jej słońce zachodzi
w ziemskim jej bycie - po wieki w milczeniu.

Pozwól że duszę dziś ja zabiorę
otulę skrzydłami ciemności nocy,
wnet z bólu Twego całą rozbiorę
w pełni swej władzy , jak też jej mocy.

I natchnę życia nowym natchnieniem
bo co złe było - już to minęło,
wypalę me imię po wieki płomieniem
by to co boli w płomieniach stanęło.

W Twym nowym bycie jest ukojenie
tam słońce radością wciąż Cię oplata,
tam nie ma wstępu serca cierpienie
to bowiem duszy Twojej zapłata

autor

czarny63

Dodano: 2012-01-04 13:29:54

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie