Anioł Stróż

Niewiadomo skąd, niewiadomo jak
spoczął nagle i beztroskim skrzydłem objął
zwątpienie.
Kolejny życiowy manewr, czy idiotyczny czyn
a może po prostu, niezastąpiona ludzkość?

Sens przygasł, albo wogóle go nie było.
Umarł czas, choć w przestrzeni go nie ma
a i w sercu staje się mniej widoczny.

Niewiadomo po co i z jaką korzyścią
dla siebie
Stanął przy nas i rozciągnął ramiona
Nie ptak, nie drzewo oplatające gałęzią,
ale właśnie on, spoczął nagle
i beztroskim skrzydłem objął całą ludzkość.

Zstąpił z wyżyn, albo wogóle nie zstępował
po prostu był, jak się jest w istocie,
aby wszystko trudne wyrazić w prostocie.

Stanął przy nas, a raczej ponad nami
rozsłonił ramiona, wcale nie białe
takie jak inne, choć wcale nie zwykłe
objął
to co było, a umarło w zapomnieniu
to co jest, a zatracone w pamięci
to co będzie, bo tego już wcale nie poznamy.

Objął nas, niewidomych, jak kamień w wodę
głuchych, jak echo w kanionie
niemych, jak dzieci, choć czasem płaczemy
bezradnych, gdy grzech otworzy oczy.

Przyszedł do nas, taki anioł nieludzki
z Boga, od Boga i przez Niego- ochroni nas
napewno.

czasem obok duchowego anioła jest potrzebny ziemski, byśmy nie czuli się samotni

autor

Cristof7

Napisany: 2006-04-25 Dodano: 2006-05-05 12:01:33

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie