Anioły nie istnieją

Sami jesteśmy kowalami swojego losu
Lecz jak nie zniszczyć życia, doprowadzić do chaosu
Nie wytrzymam już kolejnego ciosu
Więc ponownie dochodzę do głosu

Myślisz, że łatwo się żyje z tym przeświadczeniem
Ja żyje emocjami, jednak jeszcze z niespełnionym marzeniem
To marzenie, co prawda jest jeszcze moim celem
Ale wiem, że samotnie jestem tylko zerem

Cios za ciosem zadawany
Może o tym nie wiesz, lecz jestem jak skazany
Nawet jak krzyczę jestem niesłyszany
Nawet jak płacze będę niepocieszany

Ja kreuje mój świat mały
Jednak nigdy on nie będzie doskonały
Bo istnieją niby anioły
Jednak spaczyły ze swojej pierwotnej strony

Na pozór ładne, w sercu jednak jak demony
Te demony we śnie wbijają we mnie szpony
Jaka rada przecież nie biała flaga?
Przecież nie może długo trwać ich plaga

Dlatego teraz oczy zwrócone ku niebu
I się pytam tylko ciebie, czemu
Staram się iść jak ja chce, a nie jak ktoś nakazuje
A i tak serce wielki ból truje

Na tyle pytań szukam odpowiedzi
Co jeszcze w ludziach, co w bliskich siedzi?
Ja się jeszcze nie poddaje
Ja tego świata za mój nie uznaje

W którym od bliskiej osoby
Nożem w plecy cios zadawany
Dlatego nie będę już krzyczał
Będę szeptał cicho i ukojenia szukał

Dróg jest wiele, jednak wieże, że pójdę dobrą
A wraz ze mną prawdziwi przyjaciele
Nie chce tych, co się zamknęli
W świecie biznesu i tandety

Oni myślą, że potrafią żyć niestety
A my żyjemy dalej po swojemu
Chociaż „anioły” nie widzą w tym celu
Ich umysły pozamykane, nigdy nie będą mimo wyglądu doskonałe

autor

misiu-m18

Napisany: 2007-12-16 Dodano: 2007-12-17 07:20:16

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie